minik kızım
doğumunun üzerinden 10 ay 10 gün geçmiş bile ...evet yine zaman işte... değil mi ? nasil da çabuk ilerliyor; bize de onu şaşkınlıkla takip etmek kaliyor.. ama bilmezdim zaman asıl anne olunca yani o küçük canı izlerken meğer sadece akmazmış öylece doludizgin gidermiş .. ardında kalırmışsın ama öyle giden gemiye mendil sallar gibi değil kalkan trenin camından bakarken gidenin gözlerine hani olur ya filmlerde koşarlar lokomotifin ritminde işte biraz öyle zamanın takibi şimdi .... hep bir yetişmek ulaşmak kaygısı yani ...
evet meleğim 10 ay geçti ..
sen artik pirinç patlaği iki dişiyle sürekli gülümseyen, eline geçirdiği herşeyi meraklı bir iştahla !!! ağzina götüren, evde kurulan bütün yastik barikatlarini kafa üstü düşme pahasına cesaretle aşan, ve tutunabildiğin her noktadan sıralayarak o ezbere bildiğin mekanı gün içinde tekrar tekrar keşfeden, muzip çoşku dolu, insanın içini ısıtan bir kız çocuğusun işte zaten o gülümseme ve o ışıltı yüzünden koydum bu blogun adını güneş kizim diye ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder