1968 yılında Standford da psikoloji profesorü olan Walter Mischel bir grup 4 yaş çocuğu üzerinde deney yapıyor. Bu kurt gibi aç miniklerden istenen önlerindeki lokum benzeri şekerlemeyi yemeden 15 dakika beklemeleri. Eğer dayanabilirlerse 15 dakika sonra ödül olarak ikinci bir şekerleme onları bekliyor. Araştırmacı odayı terkettikten sonra minikler resimdeki gibi şekerlemeyle başbaşa kalıyorlar. Çocukların üçte biri şekerlemeyi hemen mideye indiriyor :)üçte biri bir süre bekleyip yutuyor. Geri kalanlarsa bu cazip yiyeceğin çekiciliğine kanmayıp bekliyorlar ve ödüllerini alıyorlar. 13 yıl sonra aynı deneklerle araştırmacı tekrar buluşuyor. Artık lise öğrencisi olmuşlar. çocukların hem okul hem de sosyal ilişkilerdeki başarılarına bakılıyor. şekerlemeyi hemen mideye indirenler diğerlerine göre çok daha fazla davranış problemine, uzun süreli dikkat toplama sorunlarına sahip ve arkadaşlıklarını korumada sorun yaşıyorlar. Sene sonu değerlendirme sınavlarında da daha düşük not alma eğilimindeler. Aynı grubu 30 larının sonlarında gözlemleyen araştırmacı deneklerden sabırsız olanların daha fazla kilo problemi olduğunu ve daha fazla ilaç kullanma eğiliminde olduğunu saptıyor.
Mischel'n araştırması gösteriyorki çocuklarımıza kendini kotrol etmeyi, tüketim toplumunun dayatmalarına direnmeyi, her istediğine hemen sahip olma doyumuna ulaşmamayı öğretmeliyiz. Mischel'e göre ev yaşamına dair rutinler çocuğun br nevi isteklerini terbiye edebileceği bir eğitim alanına dönüştürülmeli. Bildiğimiz basit şeyleri, akşam yemeğinden önce atıştırmamayı, ya da kendisine yılbaşından önce alınmış hediyeyi o gün gelene kadar açmamayı öğreterek aslında çocuğa cazip şeyler karşısında direnme gücü kazandıracak bilişsel eğitimi verebiliriz. ((Adbusters: Whole Brain Catalogue, Eat This adlı makaleden çevrilmiştir. )
En önemlisi de uzun vadede gerek okul, gerek iş gerekse de sosyal yaşamında çocuklarımızı daha huzurlu, başarılı , mutlu bir birey yapacak kişisel donanımı kazandırmada büyük bir pay sahibi oluruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder